ΤΟ ΒΟΥΝΙ

Με επίκεντρο ένα βουνό σε μια ακριτική περιοχή της Κύπρου, ξεδιπλώνεται η ιστορία του Ξενή, της Κόρης και του Σουηδού. Η σπονδυλωτή αφήγηση των γεγονότων που διατρέχει το μυθιστόρημα ξεκινά από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 για να οδηγηθεί με αντίστροφη κίνηση στις αρχές του περασμένου αιώνα — στο ασφυκτικό περιβάλλον της ορεινής Κύπρου, αλλά και στις αρχαιολογικές ανασκαφές των Σουηδών στο βουνό κατά την εποχή της αγγλοκρατίας. Με την πρωτοπρόσωπη αφήγηση, με την ποικιλομορφία της γλώσσας, αλλά και τη συνύφανση πραγματικών και φανταστικών γεγονότων, διαγράφονται τα κεντρικά πρόσωπα, και αναπτύσσονται υπογείως τα αναπάντεχα νήματα που τα ενώνουν. Από το Λονδίνο ώς τη Νέα Υόρκη και από την Τηλλυρία ώς το Φαλούν της Σουηδίας, το μυθιστόρημα αφουγκράζεται τους πιο μύχιους ψιθύρους της ύπαρξης —τις δεύτερες φωνές που παρασιτούν κάτω από τις πρώτες— για να αφηγηθεί την ταραγμένη ιστορία του τόπου, αλλά και την επαναλαμβανόμενη ιστορία του ξεριζωμού της καρδιάς από το στήθος. Η μόνη σταθερά στον ρου του χρόνου που διατρέχει το βιβλίο είναι το ίδιο το βουνό καθώς δεσπόζει πάνω από ξηρά και θάλασσα.Η συγγραφέας σημειώνει: «…άν­τλησα πληροφορίες από διάφορες πηγές στην προσπάθειά μου να ανασυνθέσω, έστω και αποσπασματικά, τον τόπο και τον χρόνο. Μεγάλο μέρος της έρευνας, και κυρίως του ενδιαφέρον­τός μου, περιστράφηκε γύρω από τη Σουηδική Αρχαιολογική Αποστολή, η οποία ανέσκαψε στην Κύπρο κατά τα χρόνια 1927-1931 σε είκοσι μία αρχαιολογικές τοποθεσίες, συμπεριλαμ?ανομένης της περιοχής του Βουνίου […] Πηγή έμ­πνευσης αποτέλεσαν και οι συζητήσεις με τους ανθρώπους του τόπου. Οι εξιστορήσεις τους, οι ιδιορρυθμίες της γλώσσας, αλλά και οι αστάθειες της μνήμης, μπόλιασαν με αληθινή πνοή τη διαδικασία της συγγραφής.»Η Λουίζα Παπαλοΐζου γεννήθηκε στη Μόρφου το 1972 και μεγάλωσε στη Λεμεσό. Σπούδασε στην Αγγλία και στη συνέχεια στη Νέα Υόρκη όπου έζησε για έντεκα χρόνια. Το πρώτο της βιβλίο ήταν η συλλογή διηγημάτων Απειλούμενα είδη (Αφή, Λευκωσία 2010) και τιμήθηκε με το Κρατ