ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ, ΤΕΥΧΟΣ 56

Ο Όσκαρ Ουάιλντ έλεγε ότι ο καλλιτέχνης είναι ο δημιουργός ωραίων πραγμάτων κι ο κριτικός αυτός που μπορεί να μεταφράσει σε έναν άλλο τρόπο ή ένα νέο υλικό την εντύπωσή του για τα ωραία πράγματα. Κι ότι κάθε μορφή κριτικής, υψηλή ή χαμηλή, είναι ένας τρόπος αυτοβιογραφίας. Έλεγε επίσης ότι δεν υπάρχουν ηθικά και ανήθικα βιβλία. Αλλά μόνο καλογραμμένα ή κακογραμμένα βιβλία. Τελεία και παύλα. Αυτά τα λεγόμενα του Όσκαρ Ουάιλντ φέρνει στον νου η ανάγνωση της ποίησης της Αθηνάς Παπαδάκη από τον Βαγγέλη Χατζηβασιλείου στο ανά χείρας τεύχος. Γιατί, διαβάζοντας ουσιαστικά την ποίηση της Παπαδάκη, ο Χατζηβασιλείου παρεμβαίνει ανοιχτά και ρητά σε μια μεγάλη συζήτηση του καιρού μας, περί των έμφυλων ταυτοτήτων στη σχέση τους με τη λογοτεχνία γενικά και την ποίηση ειδικότερα, και μέσα από αυτό το ζήτημα της θεματικής, της οπτικής και της προοπτικής στη σχέση τους με τη μορφή, την ποιητική, την αισθητική. Καιρός να την ανοίξουμε λοιπόν ακόμη περισσότερο και στις σελίδες του περιοδικού.
Μιας κι όμως αναφέραμε τον Όσκαρ Ουάιλντ, δεν είναι κακή ιδέα να πάρει κανείς τα λόγια του και να τα φέρει στην ανάγνωση όλων των κειμένων και ποιημάτων του τεύχους. Και στο δοκίμιο του Βασίλη Ζηλάκου για δύο ποιήματα του Γέητς· και στις κριτικές για συγκαιρινά βιβλία· και στα πολλά καλά ποιήματα δικών μας ποιητών και ποιητριών· και στις πολλές μεταφράσεις του ανά χείρας τεύχους, για τις οποίες ας πούμε λίγα λόγια.
Η μετάφραση του ποιήματος «Ο θάνατος του αγίου Νάρκισσου» του Έλιοτ από τη Βαρβάρα Σπυροπούλου πλαισιώνεται από ποιήματα και λόγια μιας ποιήτριας από την Κορνουάλη, της άγνωστής μας Έλλα Φρίερς, που μας συστήνει η Σοφία Διονυσοπούλου· και ποιήματα δύο περισσότερο ή λιγότερο αγνώστων μας ποιητών, του Χιλιανού Ναΐν Νιόμες και του, και δικού μας, Αμερικανού Νταν Σόφιλντ, μεταφρασμένα αντίστοιχα από τη Βάσω Χρηστάκου και τον Αντώνη Μπαλασόπουλο.