ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Όσο η ζωή υπήρξε φιλάργυρη στα χρόνια που χάρισε στον Ντύλαν Τόμας τόσο η φήμη υπήρξε γενναιόδωρη μαζί του. Όταν πέθανε σε ηλικία τριάντα εννέα ετών στην Νέα Υόρκη το 1953, συμπλήρωνε μια εικοσαετία επιτυχημένης ποιητικής πορείας και συμπεριλαμβανόταν στους ελάχιστους αγγλόφωνους ποιητές που ήταν γνωστοί στο μέσο άνθρωπο. Μια εξαιρετικά χαρισματική προσωπικότητα που ισορροπούσε ανάμεσα στην ποίηση ως μονήρη ενασχόληση και τη δημόσια (μέσω ραδιοφώνου) ανάγνωσή της, ανάμεσα στη μονήρη δημιουργική σκέψη και την εξαιρετικά πληθωρική κοινωνική παρουσία του, ο ποιητής χρησιμοποίησε όπως λίγοι "τα χρώματα της ομιλίας". [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης) Εισαγωγή Συνέλαβε αυτές τις εικόνες στον αέρα Σχεδόν καλοκαίρι Η νεότητα καλεί τα γηρατειά Είμαστε μόνο άνδρες Οι κουτσομπόλες Υπήρξε άραγε εποχή Έχω ποθήσει μακριά να φύγω Και ο θάνατος δεν θα 'χει εξουσία Εδώ σ' αυτήν την Άνοιξη Πριν χτυπήσω Η δύναμη που μέσα απ' το πράσινο φιτίλι το άνθος οδηγεί Το Αλμανάκ του χρόνου Εδώ κείτονται τα θηρία Αυτό το ψωμί που κόβω Εκεί που κάποτε τα νερά του προσώπου σου Δώδεκα Εγώ που ονομάστηκα Είκοσι τέσσερα χρόνια Υπήρχε κάποτε της ομιλίας το χρώμα Σε άλλους από σένα Σε μια επέτειο γάμου Έρωτας στο άσυλο Ο καμπούρης στο πάρκο Ανάμεσα Αυτήν την όψη της αλήθειας Ο διάλογος της προσευχής Ξάπλωσε ακίνητος, κοιμήσου ήσυχα Ο λόφος με τις φτέρες Στην επιδέξια ή μελαγχολική μου τέχνη Μην πας ευγενικά σ' αυτήν την καλή νύχτα