Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

Ο μύθος της Κασσάνδρας, ωραιότατης κόρης του Πριάμου και της Εκάβης, δίδυμης αδελφής του Έλενου, καθώς και η τραγική μοίρα της έχουν εξυμνηθεί από τους αρχαίους Έλληνες ποιητές και έχουν εξεικονισθεί σε πολυάριθμες καλλιτεχνικές παραστάσεις. Οι μύθοι που αναφέρονται στη μαντική ικανότητα της Κασσάνδρας εμφανίστηκαν αργότερα. Ο Όμηρος δε γνώριζε ακόμη τίποτε από τη μαντική της δύναμη και η πορεία των σχετικών διηγήσεων φαίνεται ότι βασίζεται εξολοκλήρου στη λογοτεχνική εξέλιξη των μεταγενέστερων επινοήσεων χωρίς να μπορούμε να τις παρακολουθήσουμε ικανοποιητικά.
Σύμφωνα με τη μυθική παράδοση, όταν κάποτε οι γονείς της, Πρίαμος και Εκάβη, γιόρταζαν τα γενέθλια της Κασσάνδρας και του Έλενου στο ναό του Θυμβραίου Απόλλωνα, έξω από τις πύλες της Τροίας, τα παιδιά κουρασμένα αποκοιμήθηκαν μέσα στο ιερό. Το βράδυ, οι δικοί τους, μεθυσμένοι από την ολοήμερη διασκέδαση, αναχώρησαν για την πόλη, λησμονώντας τα δύο αδέλφια στο ναό · όταν, την επομένη, τα αναζήτησαν, τα βρήκαν να κοιμούνται αμέριμνα, έντρομοι όμως είδαν δύο φίδια που έγλυφαν τα αυτιά των παιδιών, "τους παίδας ταις των όφεων γλώτταις τους πόρους των αισθητηρίων καθαιρομένους. Στις κραυγές των γονέων τα φίδια κατέφυγαν στην ιερή δάφνη του θεού, αλλά τα δίδυμα αδέλφια πήραν ως δώρο, από τα παιδικά τους χρόνια, το χάρισμα της μαντικής τέχνης και της προφητείας, "τους παίδας αμφότερους της μαντικής ούτω μεταλαβείν". Η παράδοση έχει ως απαρχή θρησκευτικά υποστρώματα λαϊκής πίστης σύμφωνα με την οποία η φιλική αναστροφή ή επαφή με τους "όφεις" προσδίνει στο άτομο μαντική ιδιότητα, όπως έγινε με το μάντη Μελάμποδα από την Ήλιδα. [...] (Από την έκδοση)