Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ

Ο άνθρωπος στα πολύ παλιά χρόνια ήταν σαν ένα παιδί που αγαπά τα παραμύθια, κάτι αλλιώτικα όμως παραμύθια που γεννήθηκαν από μια μεγάλη ανάγκη. Ο άνθρωπος ήταν τότε πολύ αδύναμος μπροστά στην πανίσχυρη φύση και η ζωή του ήταν δύσκολη και βασανιστική. Πολλές φορές έβλεπε να συμβαίνουν γύρω του φαινόμενα που άλλοτε τον τρόμαζαν και άλλοτε τον γέμιζαν θαυμασμό. Άλλοτε πάλι, παλεύοντας για να ζήσει, συντελούσε ο ίδιος στο να γίνουν γεγονότα που βάζανε έντονα τη σφραγίδα τους στην παραπέρα ζωή του. Όλα αυτά τα φαινόμενα και τα γεγονότα, που ήταν μερικές φορές ευχάριστα και ευεργετικά, τις πιο πολλές φορές ήταν δυσάρεστα και τραγικά. Θέλοντας ο άνθρωπος να κάνει τη ζωή του λιγότερο δύσκολη έψαχνε να βρει τις αιτίες των φαινομένων ή προσπαθούσε να ιστορήσει τα γεγονότα και να βγάλει διδάγματα για τη ζωή του. Με τις λίγες όμως γνώσεις που είχε δεν μπορούσε να βρει ούτε τη σωστή εξήγηση στο κάθε φαινόμενο ούτε και να ιστορήσει σωστά το κάθε γεγονός και τότε άρχισε να δουλεύει η φαντασία. Τη φαντασία όμως αυτή την έθρεφε άλλη μια ανάγκη. Έπρεπε όλα αυτά να τα πει με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να του αρέσει να τα λέει και να τα ξαναλέει ή να τ' ακούει και να τα ξανακούει. Το αποτέλεσμα ήταν κάτι απίθανες ιστορίες γεμάτες ομορφιά και πλούσια αισθήματα αλλά και ποτισμένες με πόνο από τη σκληρή ζωή που ζούσε. [...] (Από την έκδοση)