ΕΠΙΤΕΛΩΝ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1963-1964 (ΤΟΜΟΙ Α+Β)

Η δικαστική ανάκρισις της δολοφονίας του βουλευτού της αριστεράς Γρηγορίου Λαμπράκη. Ο πολιτικός και κοινωνικός περίγυρος και τα επακόλουθα.

«…….. Αἰσθάνομαι, κύριοι βουλευταί, ἱκανοποίησιν νὰ διαβεβαιώσω τὴν Βουλήν, ὅτι τὸ ἔργον τῆς ἀνακρίσεως εὑρίσκεται εἰς στιβαρὰς χεῖρας· ὁμολογῶ, ὅτι ᾐσθάνθην καὶ αἰσθάνομαι, καὶ θὰ

μοὶ συγχωρηθῇ νὰ τὸ ἐπαναλάβω, μίαν βαθεῖαν ἱκανοποίησιν, ὅτι ὁ Ἀνακριτὴς διεξάγει τὸ ἔργον του μὲ ὅλην τὴν ἀμεροληψίαν καὶ τὴν ἀντικειμενικότητα καὶ μὲ ὅλην τὴν συναίσθησιν τῆς εὐθύνης

καὶ τοῦ καθήκοντος, νὰ ἀνακαλύψῃ καὶ νὰ διαλευκάνῃ ὅλας τὰς πτυχὰς τῆς ὑποθέσεως. Εἰς τὸ ἔργον του τοῦτο ἁπλῶς περιωρίσθην νὰ τὸν συγχαρῶ καὶ τοῦ εἶπον καὶ τοῦ ἐδήλωσα, ὅτι ὀφείλετε ὡς

τακτικὸς δικαστής, ἐκπρόσωπος τῶν ὑψηλῶν παραδόσεων τῆς Δικαιοσύνης, νὰ βαδίσετε αὐτὴν τὴν γραμμὴν καὶ νὰ τὴν τηρήσετε ἀπαρεγκλίτως, διότι πρέπει τὸ ἔγκλημα αὐτὸ νὰ διαλευκανθῇ ἀπὸ πάσης

πλευρᾶς. ………

……… Δὲν δύναμαι, κύριοι βουλευταί, νὰ σᾶς ἐκθέσω ἐν λεπτομερείᾳ τὰς ἐντυπώσεις, τὰς ὁποίας ἀπεκόμισα ἀκούων τὸν ἐξαίρετον αὐτὸν ἄνδρα, τὸν ὁποῖον καὶ ἀπὸ τοῦ βήματος τούτου θεωρῶ χρέος μου νὰ ἐπαινέσω, τὸν Ἀνακριτήν, ὁ ὁποῖος διεξήγαγε τὸ ἔργον αὐτό (χειροκροτήματα). Τόσον, λέγω, συνεκινήθην, ὄχι μόνον ὡς Ὑπουργός, ἀλλὰ καὶ ὡς ἁπλοῦς πολίτης, ὅταν τὸν ἤκουσα διεκτραγῳδοῦντα τὰς δυσχερείας, τὰς ὁποίας εὑρίσκει ἐν τῇ ἐκτελέσει τῶν ἀνακριτικῶν του καθηκόντων…………..».

Ἀπὸ τὴν ἀγόρευσιν, ἐπὶ ἐπερωτήσεως διὰ τὴν δολοφονίαν Λαμπράκη, ἐνώπιον τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων τοῦ Ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης καὶ Ἀντεισαγγελέως τοῦ Ἀρείου Πάγου ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΊΟΥ, ‘Eπίσημα Πρακτικὰ τῶν συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς, Περίοδος ΣΤ’, Σύνοδος Ἔκτακτος, Συνεδρίασις Ε’, Τρίτη 23 Ἰουλίου 1963.