ΤΡΕΛΑΝΤΩΝΗΣ

Στο έργο αυτό, ο Αντώνης Μπενάκης, η μεγαλύτερη αδελφή του Αλεξάνδρα, η μικρότερη η Πουλουδιά (δηλ. η ίδια η Πηνελόπη Σ. Δέλτα) και ο Αλέξανδρος, ο νεότερος αδελφός του, είναι χαρακτήρες ζωντανοί, παιδιά μιας οικογένειας Ελλήνων της Αλεξανδρείας, με κάποια οικονομική άνεση, που περνούν ένα ξένοιαστο (στα όρια του δυνατού) καλοκαίρι στην Καστέλα, το 1881. Η θεία Μαριέτα (Μηταράκη) και ο σύζυγος της, ο θείος Ζωρζής, είναι επίσης χαρακτήρες εξίσου ζωντανοί και υπαρκτοί, όπως και η άλλη θεία, η Αργίνη Καλαμποκίδου, μητέρα πολλών παιδιών, ενός σωστού κο-παδιού.

Στις Ενθυμήσεις της η Πηνελόπη Σ. Δέλτα, περιγράφοντας τις σκανταλιές τού κατά ένα χρόνο μεγαλύτερου αδελφού της, λέει: Κοντά του σκαντάλευα κι εγώ... και συνεχίζει: και μεταξύ μας, των τριών μεγάλων, έπεφτε ξύλο μπόλικο. Κανένας όμως δε μαρτυρούσε. Ξέραμε από μωρά πως το μαντάτεμα όπως και το ψέμα τιμωρούνταν. Το μαντάτεμα ήταν "ταπεινό", "πρόστυχο", "σιχαμένο". Το ψέμα ήταν το "αισχρότερο" των αμαρτημάτων. Η λέξη "ψέμα" λερώνει το στόμα, έλεγε ο πατέρας. Και ο Αντώνης κρατούσε ψηλά αυτή τη σημαία, όχι μόνο δεν έλεγε ψέματα ποτέ, αλλά και παλικαρίσια ομολογούσε, εκεί που εμείς τα κορίτσια, τρέμοντας, σωπαίναμε συχνά.