ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Η μελέτη αυτή αφορά στην πιο αινιγματική φυσιογνωμία της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας και επαναβεβαιώνει την εξαιρετική πρωτοτυπία της σκέψης του Σωκράτη. Υποστηρίζει ότι ο Σωκράτης, μολονότι για πολύ καιρό επισκιαζόταν από τους διαδόχους του, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, σημάδεψε την πραγματική καμπή στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, θρησκεία και ηθική. Η αναζήτηση της ιστορικής μορφής εστιάζεται στον Σωκράτη των πρώιμων διαλόγων του Πλάτωνα, και τον αντιπαραθέτει με τον άλλον εκείνο Σωκράτη των ύστερων διαλόγων, ο οποίος χρησιμοποιείται ως φερέφωνο της -συχνά αντισωκρατικής- διδασκαλίας του Πλάτωνα.
Πυρήνας του βιβλίου είναι ο παράδοξος χαρακτήρας του στοχασμού του Σωκράτη. Αλλά τα παράδοξα αυτά επεξηγούνται, δεν παραμερίζονται. Το βιβλίο υπογραμμίζει τις εντάσεις ανάμεσα στις συνιστώσες της σωκρατικής έρευνας για την απάντηση στο ερώτημα «Πώς πρέπει να ζούμε;» Αν και αντιμετωπίζεται ως θεϊκή εντολή, η έρευνα διεξάγεται μέσω ελεγκτικών επιχειρημάτων και διέπεται από έναν άκρατο ορθολογισμό. Σε όλη την έκταση του βιβλίου αφήνεται να διαφανεί ο μαγνητισμός της προσωπικότητας του Σωκράτη.