ΤΑ ΗΡΑΝΘΕΜΑ ΘΑ ΑΝΘΙΣΟΥΝ ΞΑΝΑ

Ηράνθεμο είναι το νυχτολούλουδο. Στη Βαλένθια του 1492, τη χρονιά όπου οι Εβραίοι εκδιώκονται από την Ισπανία και ο Χριστόφορος Κολόμβος ξεκινά για την εξερεύνηση που θα τον οδηγήσει στην Αμερική, οι κήποι είναι γεμάτοι ηράνθεμα. Σε μια εποχή όπου η Ιερά Εξέταση στέκεται αμείλικτη απέναντι σ’ εκείνους που έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις, η ισπανική νομοθεσία προβλέπει ότι η γυναίκα εξακολουθεί να παραμένει παντρεμένη μέχρι να περάσουν εικοσιπέντε χρόνια από την εξαφάνιση του άντρα της και επιβάλλει την ποινή του θανάτου στους μοιχούς. Σ’ αυτή την εποχή του σκοταδισμού, η Σαρίτα και ο Αλφόνσο ζουν έναν έρωτα αγνό, που γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις. Δίπλα τους και καθημερινή συντροφιά τους, ο Πάμπλο, πρωτοξάδελφος της Σαρίτα, και η Μαρισόλ, η καλύτερή της φίλη, ερωτεύονται παράφορα. Οι νύχτες τους μυρίζουν ηράνθεμο, ενώ πάνω τους αιωρείται η απειλή της Ιεράς Εξέτασης, επειδή ο Πάμπλο είναι παπάς και για τη Μαρισόλ έχουν περάσει μόνο δέκα χρόνια από την εξαφάνιση του άντρα της, ένα μήνα μετά το γάμο τους... Τριανταπέντε χρόνια αργότερα, ο πατήρ Πάμπλο αναθυμάται με νοσταλγία τον έρωτά τους, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει τούτη η μακρά νύχτα της μισαλλοδοξίας. Και τότε τα ηράνθεμα θα ανθίσουν ξανά.