ΠΛΑΤΩΝ : ΦΑΙΔΡΟΣ – Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΥ ΕΡΩΤΑ

Πλατωνικός είναι ο έρωτας που ολοκληρώνεται σωματικά μόνον όταν η συναισθηματική, η αισθησιακή και η πνευματική σχέση μεταξύ των μελών του ζευγαριού είναι προσανατολισμένη στην ιερότητα της έλξης προς το προσωπικό κάλλος και, συγχρόνως, στο ιδανικό της συνεξύψωσης. Αυτή είναι η ουσία της άποψης του Πλάτωνα για τον έρωτα, όπως δείχνει η αντίστοιχη συλλογιστική του “Φαίδρου” και, ειδικότερα, ο αριστουργηματικός δεύτερος λόγος του Σωκράτη για το θέμα.
Εμβαθύνοντας εκ νέου στο κείμενο και τη μετάφραση του έργου, επιχειρώ εδώ να επεκτείνω την προβληματική του πλατωνικού έρωτα, διευρύνοντας το υλικό της έρευνας, η οποία είχε οδηγηθεί σε μια πρώτη ολοκλήρωση πριν από δεκαεννέα χρόνια.
Αυτή η διεύρυνση συνίσταται στο κεφάλαιο “Το νόημα του αισθησιασμού και το ιδανικό του έρωτα” και στο επίμετρο. Όπως μαρτυρεί και ο τίτλος αυτού του τέταρτου κεφαλαίου, η θεματική του αφορά στην επίμαχη σχέση ανάμεσα στην ερωτική έλξη και την ιδανικότητα. Πολύ συχνά η ορμή της επιθυμίας για την οικεία ομορφιά του προσώπου και του σώματος συγχέεται με την επιθετική κίνηση που αποβλέπει στην κυριάρχηση του ωραίου ανθρώπινου όντος.