ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Γραμμένος το φθινόπωρο του 379 μ.Χ., ο "Περί Ψυχής και Αναστάσεως Λόγος" του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης είναι ένα από τα εμβληματικά κείμενα της ορθοδοξίας. Κινούμενος με άνεση από την φιλοσοφική λογική μέθοδο των Ελλήνων στο απροσμέτρητο βάθος της χριστιανικής άσκησης, θεωρίας και εκκλησίας, συζητά εδώ ο Άγιος Γρηγόριος, Επίσκοπος Νύσσης, με την αδελφή του Οσία Μακρίνα παρηγορητικά για την κοίμηση του αδελφού τους Μεγάλου Βασιλείου.

Το έργο, που έμεινε γνωστό και ως "Μακρίνεια", είναι ένα εξαιρετικό και αειθαλές δείγμα της ανθρώπινης σοφίας. Ψηλαφεί με την λογική, την εμπειρία και την νήψη τις πραγματικότητες του θανάτου και της ανάστασης, την υπόσταση και την φύση της ανθρώπινης ψυχής, του νου και του σώματος. Ασκεί, ταυτόχρονα, πειστική κριτική στις φιλοσοφίες των Ελλήνων αρχαίων και τις δοξασίες της ανατολής.

Ο "Περί Ψυχής και Αναστάσεως Λόγος" του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης είναι μνημείο της μεγάλης και καθοριστικής συνεισφοράς του "Πατέρα των Πατέρων" κατά την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο: ενός ξεχωριστού ανθρώπου, με λαμπρό πνεύμα και ισχυρή πίστη.