Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ

Η συνεργασία του παππού μου με τον κυβερνήτη μας Βενιζέλο διαρκεί τριάντα ένα χρόνια και οκτώ ημέρες. Ακριβώς. Τόσο κρατεί και η δική μου ιστορία. Ξεκινά από τις 10 Μαρτίου 1905, όταν ο άρχοντας Βενιζέλος μας πήρε τα βουνά ν' απελευθερώσει την Κρήτη μας από τον δεσποτισμό της Αρμοστείας και του Κράτους των Αθηνών, και τελειώνει στις 18 Μαρτίου 1936, όταν το τρισκατάρατο Κακό του θανάτου θυμήθηκε τον ελευθερωτή και σωτήρα μας. Από τις 10 Μαρτίου 1905 ως τις 18 Μαρτίου 1936 ο παππούς μου συντονίζεται μέρα νύχτα με τον Βενιζέλο μας στη μάχη εναντίον του Κακού. Το ίδιο διάστημα συντονίζομαι κι εγώ με τον παππού μου. Στην ιστορία της μάχης εναντίον του Κακού. Ολόγυρα στους δύο μαχητές κυκλοφορούν αγγελικές δυνάμεις, άλλοτε ξύπνιες, άλλοτε κοιμισμένες. Χαζοάγγελοι, χαφιεδοάγγελοι, οσιομάρτυρες κλπ. Άλλοτε υπέρ, άλλοτε όχι. Δίπλα μαζεμένοι πολιτικοί, φιλελεύθεροι (χαρούμενοι ή λυπημένοι) και πάρα πολλοί παλαιοκομματικοί. Παραδίπλα αρχιεπίσκοποι κλπ. Γύρω από μένα πεταρίζει συνεχώς το προσωπικό μου Κακό. Άγρυπνο, μοχθηρό. Ακαταπόνητο.