«Και γιατί όλ' αυτά; Μα γιατί εσύ είσαι μια ορφανή, γιατί είσαι μια κοπέλα απροστάτευτη, γιατί δεν έχεις κανένα φίλο ισχυρό που να σου δώσει την προστασία του. Αλλά τι κόσμος μπορεί να είναι αυτός, τι άνθρωποι, όταν δεν το λογαριάζουν για τίποτα να προσβάλουν μια ορφανή; Αυτοί είναι κατακάθια, είναι σκουπίδια και όχι άνθρωποι... Κατά τη δική μου γνώμη, καλή μου, να, εκείνος ο λατερνατζής που είδα σήμερα εκεί στην Γκοροχοβάια εμπνέει περισσότερο σεβασμό στους άλλους απ' ό,τι αυτοί. Αυτός, έστω, μπορεί να περπατάει όλη μέρα, μπορεί να κατασκοτώνεται, να περιμένει τη μουχλιασμένη, την ελεεινή πεντάρα για να φάει, για να ζήσει. Και παρόλ' αυτά, αυτός ο λατερνατζής είναι ο ίδιος κύριος του εαυτού του, συντηρεί μόνος του τον εαυτό του. Δεν καταδέχεται να γυρέψει ελεημοσύνη.» (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)