ΘΕΑΤΡΟ (Γ): ΠΡΟΣΩΠΑ ΓΙΑ ΒΙΟΛΙ ΚΑΙ ΟΡΧΗΣΤΡΑ. ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ. Ο ΜΠΑΜΠΑΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ

ΧΑΡΗΣ: Είπες να ησυχάσω, από τι να ησυχάσεις…;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ: Απ’ όλους αυτούς…!
ΧΑΡΗΣ: Τι σου κάνουνε…;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ: Αν δεν τους χτυπήσω πρώτος εγώ, θα με χτυπήσουν αυτοί! μπορώ να ζω σ’ αυτή τη μαρτυρική αγωνία; Αντί να τρέμω εγώ τους άλλους, δεν είναι πιο καλά να τρέμουν οι άλλοι εμένα…;
ΧΑΡΗΣ: Στάσου όπως είσαι, μην κουνήσεις καθόλου… Στο δεξί σου μάτι πεταρίζει η ανασφάλεια, στ’ αριστερό γυαλίζει η μοχθηρία… με το δεξί τρέμεις, με τ’ αριστερό σφάζεις… Το δεξί σου αυτί ψάχνει στο άπειρο, τ’ αριστερό έχει μαραθεί από καθολική έλλειψη εμπιστοσύνης…! Έλα τώρα να δεις πόσο σεβάστηκα την αλήθεια…! Και σε ρωτώ! Είναι δίκαιο, επειδή γεννήθηκες δειλός, να χαλάς την ησυχία της πλάσης;

(Θόρυβος έξω και τρεχαλητά)

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ: Δειλός εγώ…;
ΧΑΡΗΣ: Εκ γενετής! Φάνηκε στη Ρόδο! Ούτε ανάμεσα σε μαγέρικα και ζαχαροπλαστεία δεν τόλμησες να περάσεις χωρίς να σφάξεις άοπλους και αθώους…!

Απόσπασμα από το θεατρικό έργο: «Ο μπαμπάς ο πόλεμος», Εικόνα πέμπτη, από το Θέατρο, τόμος Γ’, Κέδρος, 1981