Η ΜΟΝΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

Τα κείμενα της "Μόνης Κληρονομιάς" αποκλίνουν πιο πολύ προς το διήγημα παρά προς το "πεζογράφημα", όπως το εννοεί και το γράφει ο Γιώργος Ιωάννου, που θεωρείται και ο εισηγητής του στη λογοτεχνία μας. Τα διηγήματα της "Κληρονομιάς" γραμμένα στην Αθήνα το 1972 και το 1973 αντανακλούν μία περίοδο προσαρμογής του Θεσσαλονικιού συγγραφέα στη ζωή της πρωτεύουσας, στην οποία εγκαταστάθηκε μόνιμα από τα τέλη του 1971. Οι ιστορίες του Ιωάννου μπορεί κι εδώ να μιλούν για τα άφθονα βάσανα και τις λιγοστές χαρές της ζωής - της νεοελληνικής ζωής μάλιστα - κατά βάθος όμως προσπαθούν να δείξουν την πρωταρχικότητά της και ότι της αξίζει κάθε υπομονή, αγώνας κι ελπίδα. Τα δεκαεφτά κείμενα της "Μόνης Κληρονομιάς" πρωτοκυκλοφόρησαν σε βιβλίο στις αρχές του 1974 - δηλαδή τους τελευταίους μήνες της δικτατορίας - γι' αυτό και παρουσιάζουν κάποιους ειδικότερους υπαινιγμούς, καθώς και εναντιώσεις, σε μερικά τους σημεία. Είναι από την τότε κατάσταση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο) Ψηλά στο Εσκί Ντελίκ Ο θείος Βαγγέλης Η μόνη κληρονομιά Τα σκυλιά του Σέιχ-Σου Ομίχλη Στου Κεμάλ το σπίτι Η Ευτυχούλα Το μέντιουμ Το μαγνητόφωνο της ταβέρνας Τζέλτεν "Το Βουγγάρι" Τα περιστέρια Τα λεμόνια ήταν ακριβά Ο Θανάσης ο φονιάς Η αποζημίωση Περιμένοντας το λογαριασμό Ο παλιός αέρας