ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΝΑ

Πολλά, πάρα πολλά χρόνια στερήθηκα αυτά τα γράμματα, γιατί όταν τ' άγγιζα, είτε της αγάπης ήτανε τα λόγια είτε πονεμένα, με καίγανε σαν αναμμένα κάρβουνα. Κάλλιο να μένανε εκεί στα κατάβαθα φυλαγμένα και μόνο η μνήμη μου να διαλέγει τα πιο τρυφερά, τα πιο καυτερά, πότε να με φωτίζουν και πότε να με παρηγορούν. (. . .) Έτσι, με τον Πρόλογο που έγραψα με τόση οδύνη, παρέδωσα τα πιο ιερά και αληθινά βιώματα του Άγγελου, γνώριμα ωστόσο σε όλους όσοι έτυχε να ζήσουν μαζί του ή σε όσους θα θελήσουν να τον πλησιάσουν, γιατί αυτά τα γράμματα είναι σάρκα από το έργο Του και το έργο Του φωτίζεται απ' αυτά τα γράμματα. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)