ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ (No 1)

Πολλοί θα αναρωτηθούν ποιος ο σκοπός συγγραφής ενός έργου µε αµιγώς θρησκευτικό τίτλο στη σηµερινή εποχή κατά την οποία η θρησκεία, περισσότερο από ποτέ, έχει δεχθεί καίρια πλήγµατα από ένα σωρό σκάνδαλα, ατυχείς δηλώσεις και τοποθετήσεις στελεχών της Εκκλησίας και κυρίως από την όλο και εντεινόµενη έλλειψη πίστης των ανθρώπων σε κάτι ανώτερο ή έστω, σε κάτι έξω από τον κόσµο αυτό και τον αποκλειστικό προσανατολισµό τους στο σήµερα, στο υλικό, στο απτό και ελέγξιµο από αυτούς τους ίδιους. Όµως το έργο αυτό έρχεται αφενός να «φωτίσει» αρκετά σηµεία πνευµατικής αναζήτησης τα οποία έχουν τεθεί υπό αµφισβήτηση ή άρνηση και αφετέρου να τοποθετηθεί σχετικά µε φαινόµενα σύγχρονης κοινωνικής παθογένειας, όπως το οργανωµένο έγκληµα και η λεκτική ή σωµατική βία, ερευνώντας τις αιτίες δηµιουργίας τους. Το σίγουρο πάντως είναι ότι η βασική πρόθεση και αιτία εκκίνησης δηµιουργίας του ήταν η άποψη πως οποιαδήποτε κατάσταση, φαινόµενο ή έστω ένα απλό γεγονός απαιτούν διερεύνηση κι όχι απλή, παθητική αποδοχή του «φαίνεσθαι» η οποία στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν οδηγεί ποτέ στο είναι.