ΔΕΚΑ ΜΗΝΕΣ ΑΥΤΑΡΕΣΚΕΙΑΣ

Μέδουσα

Όσο και να το θελήσεις μην με κοιτάξεις.
Δεν θα δεις τίποτα παρά ένα πρόσωπο σημαδεμένο.
Κάποτε οι φίλοι μου με φώναζαν Γοργώ
τώρα κι αυτοί φύγανε, μου άλλαξαν το όνομα και φύγανε,
σαν τα πουλιά που πετούν πολύ βαριά μες στον χειμώνα,
με ξέχασαν· μου συνέβη βλέπεις το χάος ο απόλυτος τρόμος.
Κάθε γυναίκα μεγαλώνει δίπλα σε άντρες μαθαίνει
να τους ερωτεύεται μαθαίνει να τους προσέχει.
Ξεχνά όμως ότι οι άνθρωποι ζηλεύουν ότι θα κάνουν
τα πάντα για να πάρουν αυτό που χρειάζονται· και οι γυναίκες
δεν διαφέρουν καθόλου απ’ αυτό· θα σου πάρουν τα πάντα
θα σε ρίξουν στην άβυσσο για να ανυψωθούν:
γυναίκες και άντρες το ίδιο βάρβαροι.
Θάφτηκα κι εγώ στον βιασμό και στη συγκάλυψη.
Δεν σε τρομάζει όμως το σκοτάδι που σου λέω.
Έχεις ακούσει για μένα και ξέρεις τι μου συνέβη.
Μα δεν ήρθες απόψε εδώ για αυτό.
Έχεις εντολές μίαν αποστολή που πρέπει να φέρεις σε πέρας.
Κάνε το λοιπόν, έχεις δώσει μίαν υπόσχεση.
Ωστόσο υποσχέσου μου και μένα κάτι:
ό,τι και να κάνεις κάνε το πισώπλατα.
Έχω βαρεθεί τους ανθρώπους που σε κοιτούν στα μάτια
κι έπειτα σε σβήνουν σα να ήσουν σπίρτο στον άνεμο.