ΧΑΜΠΑΜΠΑ Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

Άπιστε κι αισχρέ, την πράξη σου την απαίσια ακόμα δεν κατάλαβες;

»Ξέρω, είσαι από μακριά κι έχεις δική σου πίστη και θεούς, μα τη μητέρα φύση τόλμησες να βλάψεις;

»Αυτή που σε κάθε σώμα άψυχο σπλάχνα έδωσε και σωθικάνα ζει, να σκέφτεται, αισθήματα να νιώθει;

»Που έπλασε κάθε πέτρα και κλαρί στη γη ετούτη;

»Που είναι πλάστης της ψυχής, της γέννησης, της άνοιξης, του δροσερού νερού;

»Η πράξη σου αυτή θα μείνει στου κόσμου αυτού τα χρονικά.

»Γιατί όποιος τη φύση καταστρέφει, επάνω του η μοίρα ρίχνει τις δολερές κατάρες».