ΓΡΑΨΕ ΣΒΗΣΕ

Η συγγραφή είναι στη βάση της µια µοναχική διαδικασία. Πώς µπορεί, λοιπόν, να υπάρξει οµαδική συγγραφική δουλειά; Στη "Γοµολάστιχα" το προσπαθήσαµε.

Ο πειραµατισµός µας ξεκίνησε το 2008. Αν και όλοι ήδη γράφαµε µικρά και µεγαλύτερα πεζά κείµενα, θέλαµε να κουβεντιάσουµε και να µοιραστούµε τη µικρή πείρα που είχαµε αποκτήσει γράφοντας. Αυτό θα µας βοηθούσε να αναβαθµίσουµε τα κείµενά µας.

Δεν υπήρχε η δυνατότητα να έχουµε έναν δάσκαλο γραφής, αν και πολλοί από εµάς είχαν ήδη παρακολουθήσει αξιόλογα µαθήµατα δηµιουργικής γραφής. Δοκιµάσαµε, λοιπόν, κάτι άλλο, χωρίς προηγούµενο, απ' όσο τουλάχιστον γνωρίζουµε: Τα γραπτά µας, αποτέλεσµα δουλειάς µοναχικής φυσικά, τα εκθέταµε για σχολιασµό και διόρθωση στη µικρή µας οµάδα, που σιγά σιγά αυξήθηκε και αριθµεί σήµερα οκτώ µέλη. Το κάθε γραπτό ήταν στη διάθεση των υπολοίπων, συχνά γινόταν αντικείµενο ανελέητης κριτικής και πολλές φορές άλλαζε συθέµελα. Μας πονούσε η κριτική, έπρεπε να σβήνουµε περισσότερο παρά να γράφουµε, πολύ συχνά να πετάµε κοµµάτια που αγαπούσαµε· οι ιδέες µας µετασχηµατίζονταν µέσα από τη συζήτηση και τις δοκιµασίες της. Δεν είναι τυχαίο που βαφτίσαµε την οµάδα µας "Γοµολάστιχα".

Και δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος από εµάς, αγανακτισµένος από τις συνεχείς διορθώσεις, γύριζε και έλεγε: "Αµάν πια! Μου πήδηξες την ιδέα!".

Και είµαστε κι οι οκτώ άνθρωποι πηγµένοι στην καθηµερινότητα, µε έρωτες, δουλειές, οικογένειες, παιδιά, σκυλιά, γατιά, φίλους και φυσικά οικονοµικές σκοτούρες. Αυτό που µας ενώνει είναι πως πιστεύουµε ότι αξίζει τον κόπο να θυσιάζουµε χρόνο και φαιά ουσία για να ασχολούµαστε ο ένας µε τα κείµενα του άλλου και να συναντιόµαστε δύο φορές το µήνα για µαραθώνιους συζήτησης επί των κειµένων. Με τα χρόνια, γίναµε και φίλοι πολύτιµοι, αλλά αυτό δεν µας εµπόδισε να συνεχίσουµε την άτεγκτη κριτική για τα κείµενα της οµάδας. Έτσι, έχουµε εξασφαλισµένο ένα λιλιπούτειο αλλά απαιτητικό αναγνωστικό κοινό.

Τα καλύτερα από τα κείµενά µας αποφασίσαµε να τα εκδώσουµε κι έτσι φτάσαµε