ΞΕΝΟΙ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ

Για χρόνια μετά την εμφάνισή του στο λογοτεχνικό προσκήνιο ο Ίαν Μακ Γιούαν συνοδευόταν από τον χαρακτηρισμό "του πιο πολλά υποσχόμενου συγγραφέα της γενιάς του". Με την έκδοση του "Ξένοι στη Βενετία", όταν πια ο συγγραφέας είχε κλείσει τα τριάντα, ο λογοτεχνικός κόσμος της Βρετανίας συνειδητοποίησε ότι η υπόσχεση είχε από μακρού εκπληρωθεί μ' ένα αξιόλογο έργο που συχνά ξεσήκωσε αντιδράσεις, αλλά πάντα χαιρετίστηκε μ' ενθουσιασμό από τους κριτικούς και το κοινό. [. . .] (Από την έκδοση)

"Ο Μακ Γιούαν είναι από τους ελάχιστους συγγραφείς της γενιάς του που μπορούμε ν' αποκαλέσουμε υποδειγματικούς. Η τεχνική και οι δυνατότητές του είναι απεριόριστες" (Douglas Dunn)

"Ως ο καλύτερος νέος συγγραφέας της χώρας, ο ΜακΓιούαν περιγράφει συναισθήματα και χώρους και αναλύει ψυχικές διαθέσεις και σχέσεις μ' έναν τρόπο συγκλονιστικό". (The Times)

"Ο ΜακΓιούαν, αυτός ο μαιτρ του ελλειπτικού μακάβριου, οργανώνει με τέτοιον τρόπο την αφήγησή του που, χωρίς να τονίζει τίποτα ιδιαίτερα, πετυχαίνει κάθε κίνηση και βλέμμα να σφίγγουν ακόμη περισσότερο τον κλοιό". (Observer)

"Με στυλ αξιοθαύμαστα λιτό και με όλη τη δεξιοτεχνία πετυχημένου βασανιστή, ο Ίαν ΜακΓιούαν πετάει σποραδικά ψιχία καθησυχασμού, καθώς η ένταση γίνεται αβάσταχτη, μόνο και μόνο για να τα αναιρέσει και πάλι μέσα σε λίγες στιγμές". (The Listener)

"Ο ΜακΓιούαν έχει ήδη δημιουργήσει ένα στυλ κι ένα όραμα τελείως προσωπικά. Κανείς δεν μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του την πολυτέλεια να μην τον διαβάσει". (John Fowles)