ΝΥΚΤΕΡΙΝΗ ΠΤΗΣΗ

Θα μπορούσε να παλέψει ακόμα, να δοκιμάσει την τύχη του: δεν υπάρχει εξωτερικό πεπρωμένο. Υπάρχει όμως ένα πεπρωμένο εσωτερικό: έρχεται μια στιγμή που ανακαλύπτεις τον εαυτό σου τρωτό· τότε τα λάθη σε τραβούν σαν ίλιγγος. Και ήταν εκείνη τη στιγμή που, πάνω από το κεφάλι του, σε μια σχισμή που άφησε η θύελλα, έλαμψαν μερικά άστρα, σαν θανάσιμο δόλωμα στο βάθος ενός διχτυού. Έκρινε σωστά πως τούτο ήταν παγίδα: βλέπεις τρία άστρα σε μια τρύπα, ανεβαίνεις προς αυτά, και ύστερα δεν μπορείς πια να κατεβείς και μένεις εκεί, βουλιάζοντας μέσα σε αυτά... Μα διψούσε τόσο για φως, που ανέβηκε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)