ΕΝΑΓΩΝΙΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

"ΠΩΣ ΝΑ Σ' ΟΝΟΜΑΣΩ;": Ποίηση, πως να σ' ονομάσω που έρχεσαι απρόσκλητη και τρέφεσαι από το αίμα μου και πάντα μέσ' στην αγρύπνια κατοικείς του σώματος; Το αίμα σου κυκλοφορεί στις λευκές νύχτες χωρίς εμπόδια. Ξεφεύγεις από του παρόντος τις άσχημες παγίδες κι ανεβαίνεις στα ψηλότερα σκαλιά του χρόνου. Οι καθρέφτες σου τα βλέμματα των ουρανών αιχμαλωτίζουν με τις θείες λέξεις σου. Τα χέρια σου όμοια με την ψυχή σου λαφροφτέρουγα το σώμα των ονείρων πλησιάζουν και τ' αγγίζουν με άπειρη στοργή και τρυφερότητα. Το πρόσωπό σου, ω ποίηση, μέσ' στην αγρύπνια μου δεν μου φανέρωσες ποτέ ολόκληρο. Μονάχα σκιές σαν αστραπή περνούν και χάνονται εικόνες σου θαμπωτικές μέσα στο φως και την ομίχλη... (Από την έκδοση) ΠΩΣ ΝΑ Σ' ΟΝΟΜΑΣΩ Πώς να σ' ονομάσω Μετρώντας και ζυγιάζοντας Νεράιδες - λέξεις Της ελπίδας Ο στίχος και η λέξη Με συντροφιά το νόστο Κατακόμβες Στο βάθος Αχνογραφώντας την Παντοχαρά Ταξιδεύων Σπαραγμός Μεταποίηση Το φύτρο Οι λέξεις Κατεβοανεβαίνοντας Ο φόβος Ένα κομμάτι Επεκτείνοντας Δεν μπορούσα να υφάνω Γυμνώνεται Τα τείχη του Καβάφη Βρέφος αγέννητο Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ Βιβλίο Δεν είμαι τίποτε Eglantine Κυκλάμινο στην "Αγία Μαρίνα" Στον ύπνο Τραγούδι ωσάν μινύρισμα Στο παλιό Βελίστι Ο τετράκλωνος κέδρος Μικρή γεωγραφία Σκιαμαχία Χαρά και λύπη Στη φτέρη Μοσκοβολάει Εν φαντασία και μνήμη Υπαρξιακός διάλογος Ξαλάφρωμα Γιασεμί και ρόδο Επιμένει Αγιορείτης Λαπαθιώτης Το χαμόγελο "Εν Ιορδάνη..." ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ Τρϊαδικόν Τα Λείψανα του Πατρο-Κοσμά Έλεος Στην πάλη Αθωνίτισσα Ο ουρανός Ακροβατείς Πέρ' απ' τη σιωπή Εγώ τον ξεγύμνωσα Ένδοθεν Ετέρα εικονογραφία Το ταξίδι Σήκωσέ με Περιμένεις Ερημίτης αναγνώστης Ψίθυρος Ρίχνω σκοινί Αιφνίδιο μεγαλυνάριο Μυστική νύχτα Έλα, καλέ μου Ως εμεγαλύνθη! Βέλος και δοξάρι