ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΙΝΤΕΡΜΕΤΖΟ

Βλέπουμε τη βιβλιοθήκη του καθηγητή Λιντς που είναι γεμάτη με παλιά έπιπλα της Νέας Αγγλίας. Οι τοίχοι είναι καλυμμένοι, σχεδόν ως την οροφή, με τζαμένιες βιβλιοθήκες, ξέχειλες από βιβλία. Το δωμάτιο φανερώνει ένα υψηλό πνευματικό επίπεδο. Πάνω σε ένα παλιό πάγκο υπάρχουν πολλά μαξιλάρια ενώ βλέπουμε ένα μεγάλο τραπέζι και μια βαριά, παλιά πολυθρόνα στα αριστερά του δωματίου. Στο κέντρο υπάρχει μια λικνιστή καρέκλα, και στα δεξιά ένας καναπές. Στο κέντρο, στο βάθος, διακρίνεται μόνο μια πόρτα. Είναι καλοκαίρι, αργά το απόγευμα, και το δωμάτιο είναι λουσμένο στο φως. Ακούμε τη φωνή μιας καμαριέρας. Προβάλλει ο Μάρσντεν στη σκηνή: είναι ένας ψηλός και λεπτός, καλοντυμένος άντρας. Είναι πράος, ευχάριστος, γεμάτος αγάπη, με ευγενικούς τρόπους, και ακούει πάντα με προσοχή τους άλλους.... [Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]