ΝΩ

Βρίσκομαι σε μια παραλία, μέσα σε ένα δέντρο, εδώ είναι η θέση μου. Δεν ξέρω ακριβώς σε ποια μορφή και με ποια υλική υπόσταση. Πάντως, βρίσκομαι εκεί που είχα βρεθεί. Πριν, είχα βρεθεί. Βλέπω από μακριά κάτι πλοία και την μηχανή μου. Και θα ήθελα να μείνω εδώ, να δοκιμάσω να μείνω εδώ, αυτό μου ταιριάζει, μου αξίζει να μείνω εδώ και να μιλάω με γυρισμένη την πλάτη, χωρίς φόβο, χωρίς ιδιαίτερη λύπη για ό,τι συνέβη, αν συνέβη κάτι, χωρίς αγωνία για το τι θα προξενήσουν τα λόγια μου, χωρίς ιδέα αν αυτά είναι καινούρια λόγια ή παλιά, να μείνω εδώ, πού εδώ; με ποιον τρόπο εδώ; με γυρισμένη την πλάτη, ποια πλάτη; που την βρήκα την πλάτη ξαφνικά; πώς γίνεται ξαφνικά να υπήρξε πάλι η πλάτη μου και να με βασανίζει τόσο; εδώ, εδώ, όπως δεν ήμουν ποτέ αλλού, αν πρόκειται για μένα που είμαι εδώ, που έχω υπάρξει εδώ, που τελειώνω εδώ.
Είμαι το δέντρο. Η αγάπη μου που έγινε δέντρο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)