ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ν. ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ (1929-2016)

Επέλεξα για τον υπότιτλο τέσσερις χαρακτηρισμούς, που νομίζω ότι πρέπουν στον Δ. Ν. Μαρωνίτη: εμπαθής δάσκαλος, πολύτρο­πος φιλόλογος, ανένδοτος διανοούμενος και ισοβίτης της γλώσσας.

Το «εμπαθής», μολονότι έχει φορτισθεί και με αρνητική σημα­σία, ταιριάζει στον Μαρωνίτη, που, ως δάσκαλος, κατά την μαρ­τυρία των μαθητών του, ήταν παθιασμένος: αναστάτωνε τις αίθουσες και τα αμφιθέατρα, συνάρπαζε τους φοιτητές, απαι­τούσε πολλά και κάποιους δυσαρεστούσε.

Το ομηρικό επίθετο «πολύτροπος» το δικαιούται και ο Μαρω­νίτης, διότι επέδειξε μια αξιοθαύμαστη φιλολογική ευκινησία και ευρύτητα. Κινήθηκε με την ίδια άνεση και την ίδια μέθοδο τόσο στην κλασική όσο και στη νεοελληνική γραμματεία, διευρύνο­ντας έτσι τα πεδία της φιλολογικής ερμηνείας.

Ο Μαρωνίτης και ως πανεπιστημιακός δάσκαλος αλλά και ως πο­λίτης και πνευματικός άνθρωπος στάθηκε ανυποχώρητα συνε­πής στις αρχές και τις πεποιθήσεις του. Εναντιώθηκε με αξιοπρέ­πεια και αλύγιστο θάρρος στη στρατιωτική δικτατορία, φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Μάτωσε στη συνέπεια «ανένδοτος» διαβίου.