ΜΕ ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ

Διάβασα αυτό το βιβλίο μονορούφι, με κομμένη την ανάσα και με τα δάκρυα να τρέχουν συνεχώς. Είναι ό,τι πιο συνταρακτικό μου συνέβη τα τελευταία χρόνια. Γιατί εδώ η λογοτεχνία αφήνει τον τόπο της στη ζωή, και η ζωή, όσο κι αν φαίνεται αυτό κοινότοπο, γράφει τις πιο πρωτοφανείς ιστορίες. Πρόκειται για το βιβλίο «Με νύχια και με δόντια» του Κώστα Τριανταφύλλη. (. . .)» (Κώστας Γεωργουσόπουλος, Κριτικό Δημοσίευμα της Εφημερίδας `Τα Νέα`). [Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]