Η ΑΝΩΜΑΛΙΑ

«Το αεροπλάνο γνωρίζει δέκα
ατελείωτα δευτερόλεπτα ελεύθερης
πτώσης προτού εισχωρήσει στο
χειρότερο σημείο του σωρειτομελανία, στα νοτιοδυτικά της στήλης,
παίρνοντας μιαν απίστευτη κλίση, μια γωνία τριάντα μοιρών όπως του
επιβάλλει το σύστημα αυτόματης πλοήγησης που υποκαθιστά το
χειριστήριο. Αμέσως το Boeing περιστρέφεται μέσα σε στροβιλώδη
ρεύματα νεφών, την ίδια στιγμή το κόκπιτ φωτίζεται επειδή πέφτει η
νύχτα, σκέτη πίσσα, κι ακούγεται ένας τρομερός πάταγος:
εκατοντάδες τεράστιοι χαλαζόκοκκοι γαζώνουν τα τζάμια, αφήνοντας
εδώ κι εκεί χαρακιές στο γυαλί ασφαλείας. Λίγες στιγμές που μοιάζουν
δίχως τέλος και, παρά τις ριπές του ανεμοστρόβιλου, το Boeing
ξαναβρίσκει το ανοδικό θερμό ρεύμα και λίγη άνωση· αυτή τη φορά,
είναι μια έντονη αίσθηση συντριβής όπως στο μεγάλο οχτάρι.»