ΟΙ ΠΕΝΗΝΤΑ ΔΥΟ ΒΑΣΙΛΙΣΣΕΣ

Η βασίλισσα των ποιητών

Αν ήμουν ένας Ελύτης με το βαρύτιμο δαχτυλίδι μου,
το οξειδωμένο από το μουνόχυμα τόσων και τόσων νηρηίδων,
και δεν ήμουν ο ταπεινός παραγιός ενός κρεοπώλη, τότε η βασίλισσα των ποιητών ίσως να μου είχε παραδοθεί να την κάνω ό,τι θέλω. Και τότε, ίσως να μην είχα αρκεστεί να χαράξω τα αρχικά της πάνω στο κούτσουρο της κοπής, αλλά ίσως να της είχα γράψει ποιήματα πολλά και υπέροχα για τη λαγνεία και την αγάπη.


Η Αφροδίτη της Μήλου

Τεχνικά, η Αφροδίτη της Μήλου δεν είναι βασίλισσα,
είναι όμως θεά. Γαντζώθηκε πάνω μου στο ενενηντάρι παπί και ανακαλύψαμε παρέα ένα υπέροχο αφροδισιακό σύμπαν με ταβερνάκια πλάι στο κύμα, στοιχειωμένες επαύλεις, ερημικά ακρογιάλια και μυστικές λιμνοθάλασσες με ερωδιούς. Σαν τραγούδι ερωτικό, σαν αστέρι διαβατικό… Τώρα την έχουν σ’ ένα μουσείο, κι εγώ μουτζουρώνω παλιόχαρτα που στροβιλίζονται στον αέρα.