ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΙ ΩΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ;

O Σταύρος Τσακυράκης, καθηγητής Συνταγµατικού Δικαίου στο Πανεπιστήµιο της Αθήνας, καλεσµένος της ελληνικής κοινότητας του Πανεπιστηµίου της Οξφόρδης, συζητά µε τον συγγραφέα Απόστολο Δοξιάδη για τη Δηµοκρατία στη Μεταπολίτευση. Μερικά από τα θέµατα που τους απασχολούν: • Είναι η αντίσταση στη δικτατορία µυθοποιηµένη; • Πώς µας καθόρισαν τα πρώτα µεταπολιτευτικά χρόνια; • Από πού κι ως πού όλοι οι αγώνες είναι δίκαιοι; Ο ρόλος του συνδικαλισµού στην ελληνική κοινωνία. • Τι είναι το κράτος; Είµαστε όλοι εµείς; • Η λειτουργία των ελληνικών πανεπιστηµίων, ο φοιτητικός συνδικαλισµός και η ίδρυση µη κρατικών πανεπιστηµίων. • Συγκρούεται η αρχή της ισότητας µε την ελευθερία; • Υπάρχει πρόβληµα ελευθερίας λόγου στην Ελλάδα; • Ποιος ο ρόλος της δικαιοσύνης στη σύγχρονη δηµοκρατία; Το μεθυστικό κλίμα νοήματος που έδινε η αντίσταση σε όσους έδρασαν κατά της δικτατορίας εκείνα τα χρόνια δεν μπορείς να το μεταδώσεις αν δεν το έχεις νιώσει ο ίδιος. Αυτό το αίσθημα βαθύτατου νοήματος δεν μπορείς να το εγκαταλείψεις εύκολα. Την απώλειά του, μεταδικτατορικά, μπορώ να την περιγράψω πιο ευαίσθητα ως απώλεια αγαπημένου προσώπου ή, σκληρότερα, με την απώλεια που νιώθει κάποιος τοξικομανής όταν του παίρνουν τα ναρκωτικά του. Πολλοί από όσους έζησαν σε αυτό το κλίμα δεν χειρίστηκαν καλά την απώλεια, δηλαδή δεν την πένθησαν. Απόστολος Δοξιάδης Έχετε ακούσει εσείς στις μέρες μας κανέναν αγώνα που να θεωρείται άδικος; Βγήκαν ας πούμε οι αγρότες και έκλεισαν τους δρόμους. Τι θέλουν; Λεφτά. Από ποιον τα θέλουν τα λεφτά; Από μένα. «Δίκαιος ο αγώνας!» Γιατί; Αν τα θέλουν πρέπει να με πείσουν, όχι με το ζόρι. Έτσι δεν είναι; Έχετε ακούσει εσείς κανέναν να λέει για κάποια κινητοποίηση ότι είναι άδικη; Ότι δεν συμφωνεί μαζί της; Εγώ δεν ξέρω, δεν έχω στο μυαλό μου καμία. Όλοι αγωνίζονται. Για τι αγωνίζονται; Για να πάρουν παραπάνω λεφτά. Σοβαρά; Αυτοί είναι οι αγώνες που υποτίθεται ότι κάνουν; Και όποιος αγωνίζεται είναι καλός, ακόμα και άμα καθαρίζει ανθρώπους; Αλλά θέλω να ρωτήσω: Από πού κι ως