Ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό της Γρανάδας στις 5 Ιουνίου 1898. Ο πατέρας του ήταν ευκατάστατος γαιοκτήμονας και η μητέρα του δασκάλα, η οποία εγκατέλειψε την δουλειά της για να ασχοληθεί με την εκπαίδευσή του. Από αυτήν γνώρισε τη λογοτεχνία, αγάπησε την μουσική και καλλιέργησε την ενσυναίσθησή του. Το 1909 μετακόμισαν στην πόλη της Γρανάδας και ο Λόρκα συμμετείχε σε διάφορες καλλιτεχνικές ομάδες. Εκεί γράφτηκε στο πανεπιστήμιο, το 1914, αρχικά στη Νομική και, στη συνέχεια, στη Φιλολογία, παράλληλα με τις σπουδές του στο πιάνο. Ενώ σπούδαζε, διεύρυνε διαρκώς τον κύκλο του, γνωρίζοντας λογοτέχνες, μουσικούς, ηθοποιούς, φιλοσόφους, ζωγράφους και πολιτικούς. Το 1919 συνέχισε τις σπουδές του στη Μαδρίτη. Ήδη είχε ξεκινήσει να γράφει ποίηση και θεατρικά. Χρόνο με τον χρόνο έπεφτε σε κατάθλιψη, αποτέλεσμα των ενοχών του για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, και το 1929 ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη και στην Κούβα, για να βελτιώσει την ψυχολογική του κατάσταση. Επέστρεψε στην Ισπανία το 1931, παράλληλα με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα. Το επόμενο διάστημα ήταν και το πιο παραγωγικό του, κατάσταση που δυστυχώς σταμάτησε απότομα, εξαιτίας της σύλληψής λόγω των αριστερών φρονημάτων του από παραστρατιωτικούς, λίγο μετά το ξέσπασμα του ισπανικού εμφύλιου πολέμου. Εκτελέστηκε στις 19 Αυγούστου 1936. 
Δραματουργός της “Γενιάς του '27”, σημαντικού πολιτιστικού ρεύματος του 20ου αιώνια για την Ισπανία, ο Λόρκα είναι σταθμός για το παγκόσμιο θέατρο. Οι ποιητικές συλλογές που έγραψε είναι οι: Τσιγγάνικο τραγουδιστάρι (1928), Ποιητής στη Νέα Υόρκη (1930), Divan del Tamarit (1931), Ντουέντε (1934), Μοιρολόι για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας (1935), Σονέτα του σκοτεινού έρωτα (1936) και τα σημαντικότερα θεατρικά του έργα είναι τα: Τα Μάγια της Πεταλούδας (1920), Οι Φασουλήδες του Κατσιπόρα (1922), Μαριάνα Πινέδα (1925), Η θαυμαστή μπαλωματού  (1930), Το κοινό (1930),  Έτσι πέρασαν πέντε χρόνια (1930), Ο έρωτας του δον Περλιμπλίν με την Μπελίζα στον κήπο του (1933), Ματωμένος Γάμος (1933), Γέρμα (1934), Δόνια Ροζίτα η ανύπαντρη (1935) και Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα (1936).