Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας γεννήθηκε στα Λεχαινά στις 12 Μαρτίου 1865. Μεγάλωσε σε αυτό το χωριό της Ηλείας μέχρι να τελειώσει το Δημοτικό οπότε και μετέβη στην Πάτρα για το Γυμνάσιο. Στην Πάτρα ήταν που είχε τις πρώτες του επαφές με ανθρώπους του πνεύματος. Το 1883 μετακομίζει στην Αθήνα, όπου γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή. Ξεκίνησε να κάνει γνωριμίες με τους λογοτέχνες της εποχής και δύο χρόνια αργότερα είχε ήδη αρχίσει να δημοσιεύει έργα του σε περιοδικά και εφημερίδες. Το 1890 κατατάχθηκε στον στρατό, λίγο καιρό μετά από μια βαριά πνευμονία, κάτι που κατέστησε την υγεία του εύθραυστη εφεξής. Το 1896 μονιμοποιήθηκε ως στρατιωτικός ιατρός και συμμετείχε στις εκστρατείες της Κρήτης και της Θεσσαλίας και, αργότερα, στους Βαλκανικούς πολέμους. Δε σταμάτησε ποτέ να γράφει σε αυτό το διάστημα και στο Γλωσσικό Ζήτημα υποστήριξε τους δημοτικιστές. Βραβεύτηκε αρκετές φορές και, μαζί με τους Λορέντζο Μαβίλη και Ίωνα Δραγούμη, ιδρύσαν τον Εκπαιδευτικό Όμιλο, ο οποίος στόχευε στην διαμόρφωση ενός νέου πλαισίου παιδείας. Το Αναγνωστικό της Γ', Δ' και Ε' Δημοτικού, ήταν το τελευταίο έργο με το οποίο ασχολήθηκε. Απεβίωσε στις 24 Οκτωβρίου 1922, ύστερα από 5 χρόνια ταλαιπωρίας από φυματίωση.
Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας έγραψε διηγήματα, μυθιστορήματα και εκπαιδευτικά βιβλία. Από τα έργα του, τα γνωστότερα είναι: Χρυσαυγή (1886), Το σύγνεφο (1887), Οι καλικάντζαροι (1888), Η Λυγερή (1889), Ο ζητιάνος (1896), Λόγια της πλώρης (1899), Παλιές αγάπες (1900), Ο αρχαιολόγος (1903) κ.α.