Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι γεννήθηκε στη Μόσχα στις 11 Νοεμβρίου 1821. Ο πατέρας του, στρατιωτικός ιατρός και αυστηρός χαρακτήρας, τον εισήγαγε από μικρό στη λογοτεχνία, διαβάζοντάς του παραμύθια, μύθους και θρύλους Ρώσων και ξένων συγγραφέων. Τα πρώτα του σχολικά χρόνια τα πέρασε ως μαθητής κατ’ οίκον και στη φοίτησε σε ένα Γαλλικό εκπαιδευτήριο. Σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Μηχανικών της Αγίας Πετρούπολης, αλλά άσκησε το επάγγελμα μόνο για λίγο, αφού σύντομα κατάλαβε ότι δεν του ταίριαζε, και ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη λογοτεχνία. Στην ηλικία των 28 ετών συνελήφθη με την κατηγορία της προδοσίας, καθότι η φιλοσοφική λέσχη στην οποία συμμετείχε ανέλυε και έργα τα οποία ο Τσάρος είχε απαγορέψει. Κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε, αρχικά σε θάνατο, με την ποινή να μετατρέπεται σε εξορία, υποχρεωτική κατάταξη στον στρατό και καταναγκαστικά έργα στη Σιβηρία. Από εκεί επέστρεψε, ως αξιωματικός πλέον, δέκα χρόνια αργότερα. Έμεινε με την οικογένειά του σε ένα λιτό διαμέρισμα στην Αγία Πετρούπολη και συνέχισε να γράφει. Έκανε κάποιες αποτυχημένες απόπειρες να εκδώσει περιοδικά, οι οποίες σε συνδυασμό με το πάθος του για τον τζόγο, τον κατέστρεψαν οικονομικά. Πέθανε από πνευμονική αιμορραγία στις 8 Φεβρουαρίου 1881, έχοντας για χρόνια πρόβλημα με τους πνεύμονες.
Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι θεωρείται από τους μεγαλύτερους μυθιστοριογράφους όλων των εποχών. Μεταφράστηκε σχεδόν σε όλες τις γλώσσες και το έργο του είναι βαθιά φιλοσοφημένο, ειλικρινές ως προς τα ανθρώπινα πάθη και, παράλληλα, δίνει και μια καλή εικόνα της παρακμής της Τσαρικής Ρωσίας. Τα σημαντικότερα από τα βιβλία του είναι τα: Οι φτωχοί (1846), Ο σωσίας (1846), Η νοικοκυρά (1847), Λευκές νύχτες (1848), Ένας τίμιος κλέφτης (1848), Ο μικρός ήρωας (1849), Το όνειρο του θείου μου (1859), Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων (1861), Ταπεινοί και καταφρονεμένοι (1861), Σημειώσεις από το υπόγειο (1864), Έγκλημα και τιμωρία (1866), Ο παίκτης (1867), Ο ηλίθιος (1869), Ο αιώνιος σύζυγος (1869), Οι δαιμονισμένοι (1872), Ο έφηβος (1875), Ένα γλυκό κορίτσι (1876), Το όνειρο ενός γελοίου (1877),  Αδελφοί Καραμαζώφ (1880) και άλλα.